ACT is een ervarings- en procesgerichte vorm van gedragstherapie waar men leert om zich anders te verhouden t.o.v. eigen ongewenste/moeilijke innerlijke ervaringen (gedachten, gevoelens, lichamelijke sensaties) op een wijze die het mogelijk maakt om je uiterlijk gedrag te veranderen ten dienste van een betekenisvol en waardengericht leven.

Het leven van ons mensen gaat onvermijdelijk gepaard met fysieke alsook emotionele pijn, naast de vele plezierige en vreugdevolle ervaringen die het leven ons schenkt. Paradoxaal genoeg is onze strijd tegen onplezierige en ongewenste ervaringen net het probleem van ons lijden. Vanzelfsprekend willen we ons lijden ‘verlichten’ doch beseffen ook dat het onlosmakelijk met het leven verbonden is. Deze paradox – we lijden meer doordat we tegen het lijden in verzet gaan – vraagt dus ook om een paradoxale benadering.

‘Verlichten’ betekent dan ook niet per se het  verzachten of verminderen van klachten (eerder een bijeffect), maar met name het in een ander licht zien van ons lijden, onze vruchtloze strijd ertegen en dat wat we kunnen doen om ons leven waardevol in te vullen.

 

Meer info over de wetenschappelijke evidentie en literatuur van ACT zie: state of the ACT evidence (ACBS).